ATIKLARIN YAKILMASINA
İLİŞKİN YÖNETMELİK
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam,
Dayanak, Tanımlar ve Genel Kurallar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin
amacı, atıkların yakılmasının çevre üzerine olabilecek olumsuz etkilerini,
özellikle hava, toprak, yüzey suları ve yeraltı sularında emisyonlar sonucu
oluşan kirliliği ve insan sağlığı için ortaya çıkabilecek riskleri
uygulanabilir yöntemlerle önlemek ve sınırlandırmaktır.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik,
atık yakma ve beraber yakma tesisleri için gerekli asgari şartları kapsar.
Ancak, aşağıda belirtilen atıkları bertaraf eden yakma ve beraber yakma
tesisleri bu Yönetmeliğin kapsamı dışındadır;
a) Tarım ve
ormancılık kaynaklı bitkisel atıklar,
b) Isı geri kazanımı
maksadıyla tesisin kendi bünyesinde yakılan gıda sanayi kaynaklı bitkisel
atıklar,
c) Ham kâğıt hamuru
ve kâğıt üretiminden kaynaklanan ısı geri kazanımının yapıldığı lifli bitkisel
veya organik atıklar,
ç) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Ahşap koruyucular veya kaplamaların uygulanması sonucu halojenli organik
bileşik veya ağır metal içeren ahşap atıkları ile inşaat ve yıkımdan
kaynaklanan ahşap atıkları hariç olmak üzere ahşap atıkları,
d) Cam şişeler vb.
yerlerde kullanılan mantar tıpalar,
e) Radyoaktif
atıklar,
f) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Hayvan kadavraları,
g) Petrol ve gaz
kaynaklarının aranmasından, işletilmesinden kaynaklanan ve tesis içinde yakılan
atıklar.
(2) Ayrıca, yakma
işlemini iyileştirmek amacı ile araştırma, geliştirme, test amaçlı kullanılan
ve yılda 50 tondan az atık bertaraf eden pilot tesisler, bu Yönetmeliğin
kapsamı dışındadır.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik,
9/8/1983 tarihli ve 2872 sayılı Çevre Kanununun 8 inci, 11 inci ve 12 nci
maddeleri ile 1/5/2003 tarihli ve 4856 sayılı Çevre ve Orman Bakanlığı Teşkilat
ve Görevleri Hakkında Kanunun 9 uncu maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte
geçen;
a) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Atık: Atık Yönetimi Yönetmeliğinin Ek-4 atık listesinde altı haneli atık
kodları ile tanımlanan ve üreticisi veya fiilen elinde bulunduran gerçek veya
tüzel kişi tarafından çevreye atılan veya bırakılan ya da atılması zorunlu olan
herhangi bir madde veya materyali,
b) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Bakanlık: Çevre ve Şehircilik Bakanlığını,
c) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Beraber yakma tesisi: Ana gayesi enerji üretimi veya ürün imal etmek olan,
atıkları alternatif veya ek yakıt olarak kullanan, atık kabul ünitesi, geçici
depolama birimi, ön işlem ünitesi, atık besleme ve hava ikmal sistemleri,
kazan, baca gazı arıtım üniteleri, yakma sonucu oluşan kalıntıların geçici
depolama ve atık suların arıtılması için tesis içinde yer alan üniteler, baca,
yakma işlemlerini kontrol etmek, yakma şartlarını kaydetmek, izlemek için
kullanılan ölçüm cihazları ve sistemler de dahil olmak üzere, beraber yakma
tesisinde yer alan bütün üniteleri kapsayan her türlü tesisi (ancak beraber
yakma işlemi ürün veya enerji üretimi değil de atıkların termal olarak
bertarafını hedefliyorsa yakma tesisi olarak kabul edilir),
ç) Dioksinler ve
furanlar: Ek-1’de listelenmiş olan bütün poliklorlu dibenzo-p-dioksinler ve
dibenzofuranlardan oluşan gazları,
d) Emisyon:
Maddelerin, titreşimlerin, ısının veya gürültünün bireysel veya yayılı
kaynaklardan hava, su ve toprağa doğrudan veya dolaylı olarak yayılmasını,
e) Emisyon sınır
değerleri: Belirli zaman aralıklarında aşılmaması gereken ve belirli
parametreler ile ifade edilen kütle, konsantrasyon ve/veya bir emisyonun
seviyesini,
f) İşletici: Tesisi
işleten veya kontrol eden gerçek veya tüzel kişi ile teknik faaliyetlerin
yürütülmesi için ekonomik yetkinin verildiği kişiyi,
g) Kalıntı: Yakma
veya beraber yakma işlemi, baca gazı veya atıksu arıtımı ile yakma veya beraber
yakma tesisi içindeki diğer işlemler sonucu ortaya çıkan ve Atık Yönetimi Genel
Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 3 üncü maddesinde atık olarak tanımlanan; yakma
fırınlarından kaynaklanan taban külü, cüruf, uçucu kül ve kazan tozu, gaz
arıtımından kaynaklanan katı reaksiyon ürünleri, atık suların arıtılmasından
çıkan arıtma çamuru, kullanılmış katalizörler veya kullanılmış aktif karbon
dâhil olmak üzere her türlü sıvı veya katı maddeyi,
ğ) Karışık evsel
atık: Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin Ek-4’ünde yer alan
atık listesinde 20 01 ve 20 02 kodu altında bulunan atıklar hariç olmak üzere,
evlerden kaynaklanan atıkların yanı sıra, yapısı ve bileşimi açısından evsel
atıklara benzer ticari, endüstriyel ve kurumsal atıkları,
h) Lisans: Bakanlık
tarafından bu Yönetmelikteki şartlara uygun olarak faaliyette bulunmasına izin
verilen, işletilmesi belirli şartlara bağlanan veya işletici tarafından aynı
mevkide çalıştırılan bir veya daha çok tesisi veya bir tesisin belirli
bölümlerini kapsayan yazılı bir veya benzer birkaç kararı,
ı) Mevcut yakma veya
beraber yakma tesisi: Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihte
faaliyette bulunan ve lisans almış tesisler veya lisans başvuru dosyasını
eksiksiz olarak sunmuş olan bir yakma veya beraber yakma tesisini,
i) Nominal kapasite:
Yakma tesisini meydana getiren fırınların saat başına yakılan atığın kalorifik
değerine göre hesaplanan yakma kapasitelerinin toplamını,
j) Tehlikeli atık:
14/3/2005 tarihli ve 25755 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tehlikeli
Atıkların Kontrolü Yönetmeliğinin 4 üncü maddesinde tanımlanan,
1) Poliklorlu
aromatik hidrokarbon (poliklorlu bifeniller (PCB) veya pentaklorlu fenoller
(PCP) gibi) içeriği ağırlıkça % 0.005 den az olan,
2) Aynı Yönetmeliğin
Ek-4’ ünde listelenen bileşenleri içeren, ancak Atık Yönetimi Genel Esaslarına
İlişkin Yönetmeliğin Ek-3/B’sinde verilen eşik konsantrasyonların altında
kalan,
3) Net kalorifik
değeri, kilogram başına en az 50 MJ’a eşit veya bu değer üzerinde olan,
4) Atık Yağların
Kontrolü Yönetmeliğinin 4 üncü maddesinde tanımlanan atık yağlar dâhil olmak
üzere, yanıcı sıvı atıkların doğrudan yanması sebebiyle ortaya çıkan baca
gazı emisyonunun, gaz yağından çıkan emisyonlardan başka emisyonlara neden
olmayacak veya gaz yağının yanmasından kaynaklanan emisyonlardan daha yüksek
emisyon konsantrasyonuna neden olamayacak olan her türlü yanıcı sıvı atıklar
dışındaki atıkları,
k) Yakma tesisi: Atık
kabul birimi, geçici depolama birimi, ön işlem birimi, atık besleme ve hava
besleme sistemleri, kazan, baca gazı arıtım sistemleri, yakma sonucu
oluşan kalıntıların düzenli depolanması ve atıksuların arıtılması için tesis
içinde yer alan birimler, baca, yakma işlemlerini kontrol etmek ve yakma
şartlarını izlemek ve kaydetmek için kullanılan ölçüm cihazları ve sistemler de
dahil olmak üzere tesiste yer alan bütün birimleri kapsayan, ortaya çıkan
yanma ısısını geri kazanabilen veya kazanamayan, atıkların oksitlenme yoluyla
yakılması, piroliz, gazlaştırma veya plazma işlemleri gibi diğer termal
bertaraf işlemleri de dahil olmak üzere termal yolla bertarafına yönelik her
türlü sistemi,
ifade eder.
Genel kurallar
MADDE 5 – (1) Yakma veya
beraber yakma işlemine tabi tutulmadan önce atığın tehlikeli atık olup
olmadığı, atık içeriğinde radyoaktif madde bulunup bulunmadığı belirlenir.
Tehlikeli ve tehlikesiz atıkların yakılmasına veya beraber yakılmasına
ilişkin aynı emisyon limit değerleri uygulanır.
(2) Yakma ve beraber
yakma işlemi sırasında üretilen ısının, elektrik enerjisine dönüştürme, üretim
sürecinde kullanma ya da bölgesel ısıtmada kullanma gibi yöntemlerle en
elverişli biçimde geri kazanılması esastır.
(3) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Yakma ve beraber yakma tesisleri, 10 uncu maddede de verilen işletme
koşullarını sağlamak amacıyla atık kabul ünitesi, laboratuvar, geçici depolama
alanları ve atık besleme sistemine sahip olmak zorundadır. Sadece tıbbi atık
yakan tesislerde Bakanlık görüşü doğrultusunda laboratuvar kurulması
zorunluluğu aranmayabilir. Bu birimlerde yapılan tüm işlemler kayıt altına
alınır. Ayrıca, atıkların yakıldığı tesisler, tam yanmanın sağlanabileceği
şekilde kurulur ve işletilir.
(4) Atık
kullanımından kaynaklanabilecek kazalara karşı acil durum ve müdahale planları
hazırlanır, bu konuda yeterli sayı ve nitelikte eğitilmiş personel ve ekipman
bulundurulur.
(5) Atıkların
taşınması; Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 10 uncu maddesi
gereği bu iş için lisans almış kişi ve kuruluşlarca atığın özelliğine uygun
araçlarla yapılır. Taşıma esnasında Ulusal Atık Taşıma Formlarının kullanılması
zorunludur.
(6) Tesislerden kaynaklanan
cüruf ve baca gazı partiküllerinin ayrı ayrı toplanması ve çevreye duyarlı
bertarafının Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 9 uncu madde
gereği lisans almış tesislerde sağlanması zorunludur.
(7) Bir yakma veya
beraber yakma tesisi için Bakanlığa yapılan lisans başvurusunun
değerlendirilmesinde aşağıda belirtilen hususlar dikkate alınır:
a) Tesis, bertaraf
edilecek atıkların türüne ve kategorisine göre tasarlanır, donatılır ve
işletilir.
b) Yakma ve beraber
yakma işlemi sırasında üretilen ısının, elektrik enerjisine dönüştürme, üretim
sürecinde kullanma veya bölgesel ısıtmada kullanma gibi yöntemlerle en
elverişli biçimde geri kazanılmasına öncelik verilir.
c) Kalıntıların
miktarı, bunların çevreye verecekleri zararlar asgariye indirilir ve uygun olan
hallerde geri dönüşümü yapılır.
ç) Yakma ve beraber
yakma tesisinde oluşumu engellenemeyen, azaltılamayan veya geri dönüşümü mümkün
olmayan kalıntılar Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin Ek
2-A’sına göre bertaraf edilir.
(8) Baca gazı
emisyonları için başvuruda önerilen ölçüm teknikleri Ek-3’e, su
kirleticileri için önerilen ölçüm teknikleri Ek-3’ün birinci ve ikinci
paragrafına uygun olmalıdır.
(9) Bir yakma veya
beraber yakma tesisine lisans alınabilmesi için, 31/12/2004 tarihli ve 25687
sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği, 26/11/2005
tarihli ve 26005 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tehlikeli Maddelerin Su ve
Çevresinde Neden Olduğu Kirliliğin Kontrolü Yönetmeliği (76/464/AB), 8/6/2010 tarihli
ve 27605 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Toprak Kirliliğinin Kontrolü ve
Noktasal Kaynaklı Kirlenmiş Sahalara Dair Yönetmelik ve 3/7/2009 tarihli ve
27277 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin
Kontrolü Yönetmeliğinde belirtilen hükümler ile ayrıca aşağıda belirtilen
hükümlere uyulması zorunludur.
a) Tesis yetkilisince
yakma işlemi ile bertaraf edilecek atıkların kategorileri ve yakıldıklarında
ortama verilecek emisyon parametreleri açık bir biçimde listelenir. Bu liste
ayrıca, Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin Ek II-A’sı ile
düzenlenen atık kataloğunda yer alan atık kategorileri ve kodları ile atığın
miktarına ilişkin bilgileri de içerir.
b) Tesisin toplam
atık yakma veya beraber yakma kapasitesi belirtilir. Ayrıca evsel atık yakma
tesislerinde tehlikeli atık kesinlikle yakılmaz.
c) Hava ve su
kirletici parametrelerin her biri için periyodik ölçüm yükümlülüğünü yerine
getirmek için kullanılan örnekleme ve ölçüm teknikleri belirtilir. Ayrıca her
bir parametre için teorik hesaplamalar yapılır.
ç) Atıkların
yakılması veya beraber yakılması durumunda asgari ve azami kütle akışı, en
düşük ve en yüksek kalorifik değerleriyle, bu atıklardaki PCB, PCP, klor, flor,
kükürt, ağır metaller gibi kirleticilerin, azami içeriği belirtilir.
İKİNCİ BÖLÜM
Yakma ve Beraber
Yakma Tesislerine İzin Verilmesi
Yakma tesisleri için
yer seçimi izni verilmesi
MADDE 6 – (1) Yakma tesisi
kurmak isteyen özel ve tüzel kişiler; yakma tesisi kurmak üzere seçtikleri yer
için meri mevzuat çerçevesinde, Mahalli Çevre Kurulu kararı ve Bakanlığın uygun
görüşü ile mahallin en büyük mülki idare amirinden izin almak ve imar planına
işletmek zorundadır.
(2) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Yapılan denetimlerde, tesisin lisansa uygun olarak çalıştırılmadığı, 10/9/2014
tarihli ve 29115 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevre İzin ve Lisans
Yönetmeliği hükümlerinin yerine getirilmediği, ilgili ölçümlerin düzenli olarak
yapılmadığı veya kaydedilmediğinin tespit edilmesi halinde işletmeciye yasal
işlem uygulanır.
Lisans almaya ilişkin
hükümler
MADDE 7 – (1) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Yakma veya beraber yakma tesisleri Bakanlıktan lisans almakla yükümlüdür. Yakma
veya beraber yakma tesisi kurmak veya işletmek isteyen gerçek ve tüzel kişiler,
Çevre İzin ve Lisans Yönetmeliği hükümlerine göre müracaat eder ve lisans alır.
Çevre İzin ve Lisans Yönetmeliği gereğince düzenlenen Geçici Faaliyet Belgesi
kapsamında deneme yakması sonuç raporunun olumlu çıkması halinde tesis atık kabulüne
ve faaliyetlerine devam eder.
Deneme yakması
MADDE 8 – (1) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Çevre İzin ve Lisans Yönetmeliği hükümlerine göre düzenlenen geçici faaliyet
belgesi süresi dâhilinde deneme yakması yapılır. Bir atık yakma tesisinin
işleticisi lisans almadan önce, tesiste yakılacak atığı analiz etmek, atık
besleme hızına bağlı olarak ortaya çıkacak emisyon ve atık sularla ilgili
standartları sağladığını ispat etmek amacıyla sürekli ölçüm cihazı ile üç ay
süreyle deneme yakması yapmakla yükümlüdür.
(2) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Bir atık yakma tesisinde Bakanlıkça onaylanan deneme yakması planı
doğrultusunda, bu Yönetmelikte yer alan standartlar ve esasların sağlandığının
ispatı amacıyla Bakanlık ve/veya Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü temsilcilerinin
gözetiminde üç ay süre ile deneme yakması gerçekleştirilir. Yapılan deneme
yakması sonunda bir rapor hazırlanarak onaylanmak üzere Bakanlığa gönderilir.
Farklı özelliklerdeki atıkların bertarafının yapılacağı yakma tesisleri için
deneme yakmasında, en yüksek klor içeriği ve kül bileşeni, en düşük yanma ısısı
gibi en olumsuz koşullar esas alınarak ölçümlerin yapılması zorunludur. Sadece
tek tür atık yakacak olan atık yakma tesislerinde bir haftadan daha az olmamak
koşuluyla Bakanlıkça belirlenecek sürede deneme yakması yapılır.
(3) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Bir beraber yakma tesisinde yakılması planlanan atık için deneme yakması
yapılması zorunludur. Tesis işleticisi, Ek-7’ye göre deneme yakması planını
hazırlayarak Bakanlığın onayına sunar. Ek-7’de yer alan deneme atık yakması
planında atık mönüsü açık olarak belirtilir. Ölçüm sonuçları kütlesel
debilerinde yer aldığı her bir parametreyi temsil edecek şekilde, uluslararası
standart metotlara uygun olarak en yüksek klor içeriği bileşeni, en düşük yanma
ısısı gibi en olumsuz koşullar esas alınarak ölçümlerin yapılması zorunludur.
Atık beslenmesi yapılmadan önce baca gazı emisyon ölçümü, atık beslemeye
başlandıktan sonra baca gazı emisyon ölçümü ile atık beslemesi başladıktan iki
tam gün sonra baca gazı emisyon ölçümü yapılması zorunludur. Onaylanan plan
doğrultusunda Bakanlık ve/veya Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü yetkililerinin
gözetiminde yapılan deneme yakması sonucunda deneme yakması raporu hazırlanarak
Bakanlığın değerlendirmesine sunulur ve Bakanlıkça raporun uygun bulunması
durumunda lisans süreci devam eder.
(4) Tesis işleticisi
deneme yakmasına başlamadan önce, deneme yakması planını hazırlar ve Bakanlık
onayına sunar. Deneme yakması planı Bakanlıkça onaylanmadan deneme yakması
başlatılamaz.
(5) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Lisans almış yakma veya beraber yakma tesislerinde kapasite artırılması
durumunda yeni bir deneme yakma planı hazırlanarak üçüncü ve dördüncü fıkrada
belirtilen koşulların tekrarlanması zorunludur. Tek tür atık yakan tesisler
hariç lisans almış yakma veya beraber yakma tesislerinde izin alınan atıkların
dışında atık yakılmak istenmesi durumunda işletmede gerçekleştirilen deneme
yakması sonuçları, deneme yakmalarında kullanılan atık türleri ve miktarları,
periyodik ölçüm raporları, işletme koşulları da göz önünde bulundurularak
deneme yakması yapılıp yapılmayacağına Bakanlık karar verir. Deneme yakması
yapılması gerektiği durumlarda, Bakanlığa sunulacak olan deneme yakması planı
kapsamında yakma tesisleri bir haftadan az olmamak koşuluyla Bakanlığın
belirleyeceği süre ile beraber yakma tesisleri ise 5 inci maddenin üçüncü
fıkrası kapsamında deneme yakmaları gerçekleştirir ve Çevre İzin ve Lisans
Yönetmeliğinin 11 inci maddesi kapsamında değerlendirme yapılır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Yakma ve Beraber
Yakma Tesislerinin İşletilmesi
Atıkların teslim
edilmesi ve kabulü
MADDE 9 – (1) Yakma veya
beraber yakma tesisinin işleticisi, özellikle havanın, toprağın, yüzey ve
yeraltı sularının kirlenmesi ile koku ve gürültü gibi çevre üzerindeki olası
olumsuz etkileri ve insan sağlığı açısından doğrudan risk oluşturan kirlilik
kaynaklarını önlemek veya azaltmak zorundadır. Bu amaçla, atığın tesise girişi
ile birlikte alınmasında gerekli tedbirleri alır. Bu tedbirler, aşağıda
belirtilen şartları sağlar:
a) İşletici, atığı
yakma veya beraber yakma tesisine kabul etmeden önce, Atık Yönetimi Genel
Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin Ek-II B’si ile düzenlenen atık listesine göre
her bir atık kategorisinin kütlesi belirlenir.
b) İşletici,
tehlikeli atığı yakma veya beraber yakma tesisine kabul etmeden önce bu
Yönetmeliğin 5 inci maddesinin beşinci fıkrasında belirtilen izin şartlarına
uygun olduğunu teyit eder ve atık hakkında mevcut duruma ilişkin bilgi edinir.
Bu bilgiler;
1) Üretim süreci
konusunda 7 nci maddede belirtilen belgeleri ve bütün idari bilgileri,
2) Atığın planlanan
yakma işlemine uygunluğunu değerlendirebilmek için gerekli olan fiziksel hali
ve kimyasal yapısına ilişkin bilgileri,
3) Atığın tehlikeli
özellikleri ve atık menüsünün hazırlanması sırasında alınması gereken
önlemleri,
4) Türkiye Atom
Enerjisi Kurumuna veya söz konusu kurum tarafından uygunluk belgesi verilen
firmalara yaptırılan radyoaktivite ölçüm sonuçlarını,
kapsar.
(2) Tehlikeli atığı
yakma veya beraber yakma tesisine kabul etmeden evvel, işletici tarafından
aşağıdaki işlemlerin yürütülmesi gereklidir:
a) Tehlikeli
Atıkların Kontrolü Yönetmeliği hükümleri gereğince istenen, taşıma yöntemi ve
taşıma formları, atık beyan formu ve diğer belgelerin kontrol edilmesi,
b) Tıbbi atıklar gibi
numune alımına uygun olmayan atıklar hariç olmak üzere Bakanlığın yakma işlemi
ile bertaraf edilen atıkların niteliğini kontrol edebilmesi için, atık
kabulünden önce atığı temsil eden örneklerin alınması, bu örnekleri, yakma
işleminden sonra en az altı ay saklamaları.
(3) Kendi tesisinde
oluşan atıkları, tesis içinde beraber yakan endüstriyel tesisler ve işletmeler,
bu Yönetmelikte yer alan işletmeye ilişkin hükümlerin yerine getirildiğini
Bakanlığa belgelediği takdirde, birinci fıkrada belirtilen atık kabulüne
ilişkin hükümlerden muaf tutulur.
(4) Beraber yakma
tesislerinde yakma işlemi ile bertaraf edilen atıkların niteliği ve
muhteviyatına ilişkin hususlar Bakanlıkça çıkarılacak Tebliğ ile düzenlenir.
İşletme koşulları
MADDE 10 – (1) Yakma tesisleri,
cüruf ve taban küllerinin toplam organik karbon (TOK) içeriğinin %3’ten veya
tutuşma sırasındaki kaybın materyalin kuru ağırlığının %5’inden az olacağı bir
yakma seviyesine ulaşacak şekilde işletilir. Gerektiği takdirde, atıkların ön
işlemi için uygun teknikler kullanılır.
(2) Yakma tesisleri
işlemden kaynaklanan gazın, ikinci yanma odasında 850 °C sıcaklıkta en az
iki saniye kalması zorunludur. Buna göre, yedek brülör ile donatılan ikinci
yanma odası, brülörlerinin otomatik olarak devreye girmesi sağlanır.
(3) Yakma tesisinin
her bir hattı en az bir yedek brülör ile donatılır. Yanma havasının en son
enjeksiyonundan sonra yanma gazlarının sıcaklığı 850 °C veya duruma göre 1100
°C’nin altına düşerse, bu brülör otomatik olarak devreye girer. Başlama ve
kapatma faaliyetleri sırasında ve yanmamış atığın yanma odasında bulunduğu süre
boyunca sıcaklığı 850 °C veya halojenli bileşikler için 1100 °C’de muhafaza
edilmesini temin etmek amacıyla, bu brülör, tesisin başlama ve kapatma
faaliyetlerinde de kullanılır.
(4) Başlangıç veya
kapatma sırasında veya yanma gazının sıcaklığı 850 °C veya duruma göre 1100
°C’nin altına düştüğü zaman, yedek brülörün, doğal gazın yanmasından
kaynaklanan emisyondan daha yüksek emisyona neden olacak yakıtlar ile
beslenmesi yasaktır.
(5) Beraber yakma
tesisleri, atığın beraber yakılmasından kaynaklanan gazın en elverişsiz
koşullarda bile kontrollü ve homojen bir şekilde en az iki saniye için 850 °C
sıcaklığa yükselmesine müsaade edecek şekilde tasarlanır, donatılır, inşa
edilir ve işletilir. İçeriğinde %1’den fazla halojenli organik maddeler bulunan
tehlikeli atıklar beraber yakılırsa, sıcaklığın 1100 °C’ye yükseltilmesi
zorunludur.
(6) Yakma ve beraber
yakma tesisleri, atık beslemesini aşağıdaki durumlarda engelleyecek bir
otomatik sisteme sahip olur ve bu sistemi:
a) Başlangıçta, durum
itibariyle minimum 850 °C veya 1100 °C sıcaklığa ulaşılana kadar,
b) Durum itibariyle
minimum 850 °C ve 1100°C sıcaklığın muhafaza edilemediği zaman,
c) Bu Yönetmelik
gereğince yapılması gereken sürekli ölçümlerde, arıtma cihazlarının arıza
yapması veya bozulması gibi nedenlerle herhangi bir kirletici parametrenin
emisyon limit değerinin aşıldığının belirlenmesi durumunda,
kullanır.
(7) İşletme
koşullarındaki değişim, daha fazla kalıntıya veya birinci fıkrada belirtilen
koşullarda beklenen kalıntılardan daha yüksek miktarda organik kirletici madde
ihtiva eden kalıntılara neden olmayacak biçimde tasarlanır.
(8) Bakanlık, kâğıt
endüstrisi gibi kendi atığını, atığın üretildiği yerde mevcut ağaç kabuğu
kazanlarında beraber yakması durumunda bu Yönetmeliğin şartlarına uyulması
koşulu ile, ikinci ve üçüncü fıkralarda yer alan hususlarda bu tesise muafiyet
tanır. Ancak tesis, Ek-5’te TOK ve karbon monoksit (CO) için belirlenen emisyon
limit değerlere ilişkin hükümleri sağlamak zorundadır.
(9) Yakma ve beraber
yakma tesisleri, havaya yapılan emisyonlar zemin seviyesinde Sanayi Kaynaklı
Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğine göre hava kirliliğine mahal vermeyecek
şekilde tasarlanır, donatılır, inşa edilir ve işletilir. Ayrıca, baca gazı
emisyonları kontrollü bir şekilde ve tesis anma ısıl güç değeri dikkate
alınarak Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğine uygun olarak
belirlenecek baca gazı yüksekliğine sahip olur.
(10) Tıbbi atıklar
öncelikle ve diğer atık kategorileri ile karıştırılmaksızın otomatik besleme
ile doğrudan fırına beslenir.
(11) Yakma veya
beraber yakma tesisinin yönetimi, tesisi yönetmeye ehil yetkili bir gerçek
kişinin elinde olur.
Baca gazı emisyon
limit değerleri
MADDE 11 – (1) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Yakma tesisleri, baca gazı emisyonlarına ait olarak Ek-5’te belirlenen hava
emisyonu limit değerleri aşılmayacak şekilde tasarlanır, donatılır, inşa edilir
ve işletilir.
(2) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Beraber yakma tesisleri, baca gazı emisyonları, Ek-2’de belirlenen emisyon
limit değerlerini aşmayacak şekilde tasarlanır, donatılır, inşa edilir ve
işletilir. Bir beraber yakma tesisi ortaya çıkan yakıt anma ısıl güç değerinin
%40 veya daha azını tehlikeli atıktan sağlıyorsa, Ek-2’de belirlenen emisyon
limit değerleri uygulanır. Yakıt anma ısıl güç değerinin %40’tan fazlasını
tehlikeli atıktan karşılıyor ise, bu tesis yakma tesisi olarak değerlendirilir.
Ancak biyokütleyi katı yakıt olarak kullanan tesisler için %40 sınırlaması
uygulanmaz.
(3) Tesisin emisyon
limit değerlerine uygunluk gösterdiğinin belgelenmesi için yapılan ölçüm
sonuçları 15 inci maddede belirtilen koşullara göre standart hale getirilir.
(4) İşlenmemiş ve
karışık belediye atıklarının beraber yakılması durumunda, limit değerler Ek-5’e
göre belirlenir.
(5) Yakılan atıkların
tür ve miktarlarına (tesisin kapasitesine) bağlı olmaksızın, baca
gazından çıkan dioksin ve furanların konsantrasyonları 0,1 ng/Nm3 TE
(toksisite eşdeğeri) sınır değerini aşamaz.
(6) Tehlikeli ve
tıbbi atıkların yakılmasından oluşacak ağır metallere ilişkin olarak 10mg/Nm3
toz emisyonu, tehlikeli atıkların yakılmasında 0,05 mg/Nm3 ve
belediye atıklarının yakılmasında 0,08 mg/m3 cıva emisyonu sınır
değerini aşamaz.
(7) Beraber yakma
tesislerinde SO2 ve TOK emisyon konsantrasyonlarının belirlenen
sınır değerleri aşmasının, atık yakmadan değil de kullanılan yakıttan
kaynaklandığı emisyon ölçümleri ile belgelenir ise Bakanlıkça tesis bazında
muafiyet getirilir. Bu durumda, emisyonların karşılaştırılması maksadıyla yakıt
ve yakıt+atık besleme durumları için ayrı ayrı emisyon ölçümü yapılır.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Atık Sular
Baca gazlarının
temizlenmesinden gelen atık suların deşarjı
MADDE 12 – (1) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Baca gazlarının temizlenmesinden kaynaklanan atık suların alıcı ortama deşarj
kriterleri Ek-4’te verilen sınır değerleri aşamaz. Baca gazlarının temizlenmesinden
kaynaklanan atık sular, tesisin mevkii kaynaklı diğer atık sularla beraber
arıtıldığında, işletici 15 inci maddede düzenlenen ölçümleri yapar. Baca
gazlarının temizlenmesinden kaynaklanan atık sular ile yakma veya beraber yakma
tesisinden kaynaklanan atık suların alıcı ortama deşarjı Çevre İzin ve Lisans
Yönetmeliği çerçevesinde atık su deşarjı konulu çevre iznine tabidir.
(2) İşletici
tarafından, yakma veya beraber yakma tesisinden çıkan atıksuyun depolanması
için depo oluşturulur, baca gazlarının temizlenmesinden kaynaklanan atıksular,
tesiste bulunan diğer atık su hattı veya hatlarına, arıtma işlemi
tamamlandıktan sonra verilir ve bu sular atıksu arıtma tesisine deşarj öncesi
de test edilir, ayrıca; nihai deşarjının yapıldığı noktada Ek-4’te belirlenen
limit değerlere uyulup uyulmadığı kontrol edilir ve kayıt altına alınır.
(3) Ek-4’te
belirtilen kirletici maddeleri ihtiva eden baca gazlarının temizlenmesinden
kaynaklanan atıksular, yakma veya beraber yakma tesisinin dışında, sadece bu
tip atık suların arıtılması amacına hizmet eden bir arıtma tesisinde
arıtılacaksa;
a) Ek-4’ teki limit
değerler, atık suların arıtma tesisini terk ettiği noktada uygulanır.
b) Bu arıtma tesisi,
sadece yakmadan kaynaklanan atık suların arıtılması için veya tesisten kaynaklanan
tüm atıksuların arıtımı için tasarlanmış ise, baca gazı temizleme
işleminden gelen atıksu, Ek-4’te belirlenen limit değerleri sağlar ve atık
suyun nihai deşarjı ile baca gazlarının temizlenmesi sonucunda oluşan atık suya
geçebilecek kirlilik seviyeleri 15 inci maddeye göre saptanır.
c) Bu amaçla, baca
gazlarının temizlenme işlemlerinden kaynaklanan atıksularda; tesiste bulunan
diğer atık su hattı veya hatlarında; kirletici konsantrasyonları arıtmadan
sonra olmak üzere uygun kütle dengesi uygulanarak kayıt altına alınır.
(4) Ek-4’te
belirlenmiş olan emisyon limit değerlerine uymak amacıyla atıksuların hangi
koşul ve şart altında olursa olsun seyreltilmesi yasaktır. Deşarj izni; Ek-4’te
değinilen kirletici değerler için emisyon limit değerlerini sağlar; atıksu için
pH, sıcaklık ve debi için işletme kontrol parametrelerini belirler ve 13 üncü
maddenin birinci fıkrası dikkate alınır.
(5) Atıklar için ara
depolama alanları dahil olmak üzere yakma ve beraber yakma tesislerinin
tasarımı, kirletici maddelerin toprağa, yüzey ve yeraltı sularına izinsiz veya
kazaen yayılmasını engelleyecek şekilde inşa edilir. Yakma veya beraber yakma
tesisinde oluşan kirlenmiş yağmur suları veya yangın söndürme faaliyetlerinden
kaynaklanan kirlenmiş sular için depolama kapasitesi oluşturulur ve bu tür
suların deşarj öncesinde test edilerek arıtılmalarının sağlanması için gerekli
boyutlandırmaya sahip olur.
BEŞİNCİ BÖLÜM
Kalıntılar
Kalıntılar
MADDE 13 – (1) Yakma veya
beraber yakma tesisinin faaliyetinden kaynaklanan kalıntıların, miktarları ve
zararları asgariye indirilir. Uygun olan hallerde kalıntıların doğrudan tesisin
içinde veya dışında geri dönüşümleri yapılır.
(2) Halojen içeren
atığın yakılması, tehlikeli özellikte baca gazı kalıntıları ortaya çıkaracağı
için bu kalıntıların miktarları ve zararları asgariye indirilecek şekilde
proses tasarlanır.
(3) Baca gazı külü,
kazan tozu, yanma gazlarının arıtımından çıkan kuru kalıntılar ve toz halindeki
kuru kalıntıların taşınması ile ara depolaması, çevreye yayılmalarını engelleyecek
şekilde kapalı sistemle yapılır.
(4) Yakma veya
beraber yakma tesislerinden kaynaklanan kalıntıların uzaklaştırılması veya geri
dönüşümleri için yanma kalıntılarının fiziksel ve kimyasal özellikleri ile
kirletme potansiyellerini belirlemek amacıyla kullanılacak yöntemlerle
ilgili standart referans metotlar (SRM) Bakanlıkça belirlenir. Ancak denenmiş
referans malzemeleri bazında çalışan ve aynı özelliklere sahip olan yöntemler
onaylandıktan sonra kullanılabilir. Söz konusu testler, toplam çözünürlük ve
ağır metallerin çözünürlüğünü kapsar.
ALTINCI BÖLÜM
Denetim ve İzleme
Denetim ve İzleme
MADDE 14 – (1) Yakma veya
beraber yakma işleminde parametrelerin, koşulların ve kütle
konsantrasyonlarının izlenebilmesi amacıyla, uygun ölçüm sistemi kurulur ve uygun
teknikler kullanılır.
(2) Ölçüm şartları,
deneme yakması sonuçlarına istinaden Bakanlıkça verilen lisansta belirtilir.
(3) Atıkların
yakılması sonucunda havaya, suya verilen emisyon ve kirletici parametreler için
sürekli izleme sistemi kurulur ve işletilmesi, yıllık gözetim testleri ile
denetlenir. Söz konusu sistemin kalibrasyonu, TS EN 14181 Sabit Kaynak
Emisyonları - Otomatik Ölçüm Sistemlerinin Kalite Güvencesi standardına göre
yapılır.
(4) Örnekleme veya
ölçüm noktaları, akredite olmuş ölçüm kuruluşlarınca deneme yakması aşamasında
belirlenir.
(5) Hava veya suya
verilen kirletici parametrelerin periyodik ölçümleri, Ek-3’teki 1 inci ve 2 nci
paragraflara uygun olarak yürütülür.
(6) Lisans alan
tesisler, lisans aldıkları tarihten itibaren, tesise kabul edilen atık türü,
miktarı, kimden alındığı, kullanım miktarı, bakiye atık oluşuyor ise bertaraf
amacıyla nereye verileceği gibi bilgileri içeren kütle denge tablosu ve atık
temin edilen kişi veya kuruluştan alınan atığa ilişkin Bakanlıktan yetki almış laboratuarlarca
yapılan analiz sonuçları ile ulusal atık taşıma formlarını ve faturaları aylık
olarak Bakanlığa gönderirler.
(7) Yakma ve beraber
yakma tesisi, baca gazı ve atık su emisyon değerlerinin Bakanlık ve
gerektiğinde kamuoyu tarafından izlenmesini teminen gerekli sistemi kurar.
Ölçüm koşulları
MADDE 15 – (1) Atık yakma ve
beraber yakma tesislerinde hava kirleticilerine ilişkin ölçümler Ek-3’e uygun
olarak yürütülür:
a) Sürekli ölçüm
cihazı ile belirlenen azot oksitler (NOx), karbon monoksit
(CO), toplam toz, toplam organik karbon (TOK), hidroklorik asit (HCl), hidrojen
florür (HF), kükürt dioksit (SO2) maddelerine ilişkin Ek-5 te
belirlenen emisyon limit değerleri sağlanır.
b) İşletme kirlilik
parametrelerinin sürekli ölçümlerinde, Bakanlıkça yetkilendirilmiş kuruluşun
deneme yakması aşamasında belirlediği yakma odasının içinde, başka bir örnek
noktadaki sıcaklık, oksijen konsantrasyonu, basınç, baca gazı sıcaklığı ve su
buharı içeriğine göre yapılır.
c) Sürekli ölçümlerin
kontrol ve teyidi amacıyla, NOx, CO, toplam toz, TOK, HCl, HF, SO2’nin
ölçümü yılda en az dört kez, ayrıca ağır metallerin, poliaromatik
hidrokarbonların, dioksinlerin ve furanların ölçümü yılda en az iki kez;
dioksinlerin ve furanların ölçümü tesisin ilk işletmeye alınmasından itibaren
12 ay boyunca en az her üç ayda bir olmak üzere yapılır.
ç) Farklı
özelliklerdeki atıkların bertarafının yapılacağı yakma tesisleri için deneme
yakmasında, yüksek klor ve kül bileşeni, en düşük yanma ısısı gibi optimum
koşullar esas alınarak ölçümlerin yapılması zorunludur.
d) HC1 için emisyon
limit değerlerin aşılmadığını belgeleyen gaz arıtım üniteleri kullanılmış ise,
HF’nin sürekli ölçümüne muafiyet tanınabilir. Bu durumda, HF emisyonu (c)
bendinde öngörülen periyodik ölçümlere tabi olur.
e) Örneklenen baca
gazı emisyonlarının analizinden önce kurutuluyorsa, su buharı içeriğinin
sürekli ölçümü gerekli olmaz.
f) Yakma veya beraber
yakma tesisinde, işletici HCl, HF ve (SO2) maddelerinin
emisyonlarının belirtilen emisyon limit değerlerinden hiçbir şart altında daha
yüksek olmayacağını kanıtlaması halinde, Bakanlıkça, sürekli ölçüm yerine (c)
bendinde belirtilen şekilde periyodik ölçümlere müsaade edilir.
g) Ağır metal
konsantrasyonlarının periyodik ölçümleri her yıl iki kez yapılmak zorundadır.
Ancak yakmadan veya beraber yakmadan kaynaklanan emisyonların sırasıyla Ek-2
veya Ek-5’te belirlenen emisyon limit değerlerinin %50 altında olması halinde,
bu sürenin iki yılda bir kez yapılması ve dioksinler ile furanlar için ise her
yıl iki kere yapılan emisyon ölçümlerinin yılda bir kere yapılması yeterlidir.
ğ) Yakma veya beraber
yakmada, belirli özellikler gösteren ve geri dönüştürülemeyen tehlikeli olmayan
atığın ayrıştırılması, yanabilir kısımlardan meydana geliyor ise; bu atıkların
beraber yakılması, Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8 inci
maddesinde belirlenen ilgili atık yönetim planları ile uyum içinde olması
zorunludur.
h) İşletmenin ağır
metal, dioksin ve furan emisyonlarının bütün koşullarda Ek-2 ve Ek-5’te
belirlenen emisyon limit değerlerinin altında olduğu kanıtlanırsa Bakanlıkça bu
emisyonlara müsaade edilir.
(2) Emisyon limit
değerlerine uygunluk gösterdiğinin tasdik edilmesi için yapılan ölçümlerin
sonuçları, aşağıdaki koşullarda ve oksijen için, Ek-6’da değinilen formüle göre
standart hale getirilir:
a) Yakma
tesislerinin, baca gazı sıcaklığı 273 oK, basınç 101,3 kPa, % 11 oksijen kuru
bazda,
b) Atık Yağların
Kontrolü Yönetmeliğinde tanımlanan, atık yağın yakılmasından kaynaklanan baca gazında,
sıcaklık 273 oK, basınç 101,3 kPa, %3 oksijen kuru bazda,
c) Beraber yakma
durumunda, ölçüm sonuçları, Ek-2’deki gibi hesaplanan toplam oksijen
içeriğinde.
(3) Tehlikeli atık
yakma veya beraber yakma tesisinde oluşan kirletici emisyonların baca gazı
arıtımı ile kontrol altına alındığı durumlarda, 11 inci maddenin ikinci
fıkrasında belirtilen hükümler uygulanır. Oksijen içeriklerini standart hale
getirme işlemi, sadece ilgili kirletici madde için, aynı sürede ölçülen oksijen
içeriğinin ilgili standart oksijen içeriğini aşması halinde yapılır.
(4) Baca gazındaki
emisyonlar ve kütlesel debi tayini için yapılan ölçümler bütünü temsil
edecek ve emisyon ölçüm sonuçlarının birbiri ile karşılaştırılmasına olanak
verecek şekilde en az üç ardışık zamanda, dioksinler ve furanlar için numune
alma ve ölçümler TS ISO 1948-1,2,3 te belirtilen yöntemle yapılır. Ayrıca,
dioksinler ve furanlar da dahil olmak üzere tüm kirleticilerin örnekleme ve
analiz işlemleri ile otomatik ölçüm sistemlerini kalibre etmek için kullanılan
referans ölçme yöntemleri öncelikle CEN (Avrupa Birliği Standartları), bunun
mümkün olmaması durumunda diğer uluslararası kabul görmüş standartlar ya da
ulusal standartlar doğrultusunda yapılır.
(5) Tesis, bu
Yönetmelikte öngörülen emisyon limit değerlerini sağladığı, izin verilen
işletme koşullarına uygun çalıştığının takip edilmesi amacıyla bütün ölçüm
sonuçlarını kayıt altına alır ve Bakanlığa ibraz eder. Bu maddenin uygulanması
için aşağıda belirtilen koşulların sağlanması zorunludur:
a) Günlük ortalama
değerlerin hiçbiri Ek-5’in (a) bendinde veya Ek-2’de belirtilen emisyon limit
değerlerinden herhangi birini aşmıyor ise,
b) Yıl boyunca alınan
günlük ortalama değerlerin % 97’si Ek-5’te belirlenen emisyon limit değerini
aşmıyor ise,
c) Yarım saatlik
ortalama emisyon değerlerinin hiçbiri Ek-5’in (b) bendinin sütün A’sında
belirlenen emisyon limit değerlerinin herhangi birini aşmıyor ise, veya yıl
boyunca alınan yarım saatlik ortalama değerlerin % 97’si Ek-5’in (b) bendinin
sütun B’sinde belirlenen emisyon limit değerlerinin herhangi birini aşmıyor
ise,
ç) Ağır metaller ve
dioksin ve furanlar için belirlenen örnekleme süresi boyunca ortalama
değerlerin hiçbiri Ek-5’in (c) ve (d) bentleri veya Ek-2’de belirlenen emisyon
limit değerlerini aşmıyor ise,
d) (Değişik:RG-7/4/2017-30031)
Ek-5’in (d) bendinin ikinci paragrafında veya Ek-2’de belirtilen şartları
sağlıyor ise,
endüstriyel
tesislerden kaynaklanan hava kirliliği kaynaklı emisyon değerlerine uyulduğu
kabul edilir.
(6) Yarım saatlik ve
on dakikalık ortalama değerler, ölçülen değerlerden Ek-3’ün 3 üncü paragrafında
belirtilen güvenlik aralığının değeri çıkarıldıktan sonra, etkin işletme zamanı
içerisinde saptanır. Ancak tesiste hiçbir atık yakılmıyor ise başlama ve
kapatma safhaları hariçtir.
(7) Geçerli bir
günlük ortalama değer elde etmek amacıyla, sürekli ölçüm sisteminin arızası
veya bakımı nedeniyle herhangi bir gün içinde, en fazla beş tane yarım saatlik
ortalama değer sayılmaz. Sürekli ölçüm sisteminin arızası veya bakımı
nedeniyle, bir yıl içinde en fazla on tam gün, günlük ortalama değeri olarak
sayılmaz.
(8) Örnekleme süresi
boyunca ortalama değerler ve HF, HCl ve SO2’nin periyodik ölçülmesi
durumunda alınan ortalama değerler, lisans koşulları ve Ek-3’te belirtilen
şartlara uygun olarak belirlenir.
(9) Atıksuların
deşarj edildiği son noktada;
a) pH, sıcaklık ve
debinin ölçümleri sürekli olarak,
b) Toplam askıdaki
katı maddelerin yerinde örnekleme ile yapılan ölçümleri günlük olarak,
c) Ek-4’te ağır
metallere bağlantılı olarak, bu Yönetmeliğin 9 uncu maddesinde belirtilen
kirletici maddelerin 24 saatlik debi orantılı temsili örneklemesinin, ölçümleri
en az ayda bir,
ç) Dioksinlerin ve
furanların ölçümleri en az her altı ayda bir, ancak işletmenin ilk 12 ayı için
en az her üç ayda bir
yapılır.
(10) Arıtılan atıksu
içindeki kirletici maddelerin kütlelerinin izlenmesi, ölçümlerin sıklığı ile
birlikte, lisans koşullarında yer alır. Ancak;
a) Toplam askıdaki
katı maddelerin ölçülen değerlerin %95’i ve %100’ü, Ek-4’te belirtilmiş olan
ilgili emisyon limit değerlerini aşmıyor ise,
b) Ek-4’te belirtilen
emisyon limit değerleri, yılda ölçülen ağır metaller içinden en fazla bir
tanesi için veya yirmi taneden fazla örnek temin ediliyorsa, temin edilen bu
örneklerden %5’inden fazlası, E-4’te belirtilen emisyon limit değerlerini
aşmıyor ise,
c) Dioksinler ve
furanlar için, yılda iki kere yapılan ölçümler Ek-4’te belirtilen emisyon limit
değerlerini aşmıyor ise,
Bakanlıkça, su için
emisyon limit değerlerine uyulduğu kabul edilir.
(11) Alınan ölçümler,
bu Yönetmelik hükümleri gereğince uyulması gereken hava ve su için belirtilen
emisyon limit değerlerinin aşıldığını gösterirse, Bakanlık hemen haberdar
edilir.
(12) Tesiste, bu
Yönetmelik hükümleri gereğince yapılacak tüm ölçümler akredite edilmiş veya
Bakanlıkça yetki verilmiş laboratuarlara sahip olan özel veya kamu kurum ve
kuruluşları tarafından yapılır. Bakanlık daha sık aralıklarla ölçüm/analiz
talebinde bulunabilir. Analiz bedeli tesis sahibi tarafından karşılanır.
Olağandışı işletme koşulları
MADDE 16 – (1) Bakanlık, teknik
olarak engellenemeyen arıtma veya ölçüm cihazlarında meydana gelen her türlü
ara verme, bozulma veya arıza için müsaade edilen azami süreyi lisans
belgesinde belirtir. Bakanlık, bu gibi durumlarda normal faaliyete tekrar
başlanana kadar, işletme faaliyetlerini azaltma veya durdurma yetkisine
sahiptir.
(2) Emisyon limit
değerlerin aşılması halinde, yakma veya beraber yakma tesisi veya yakma hattı
hiçbir şart altında aralıksız dört saatten uzun süre atık yakmaya devam edemez.
Bu tür durumlardaki toplam işletme süresi bir yıl boyunca altmış saatten az
olmak zorundadır. Altmış saatlik süre, tek bir baca gazı temizleme cihazına
bağlı olan tesiste bulunan bütün hatlar için geçerlidir. Yakma tesisinin havaya
verdiği emisyonlardaki toplam toz içeriği, hiçbir şart altında, yarım saatlik
ortalama olan 150 mg/m3 miktarını geçemez, CO ve TOK için hava
emisyon limit değerleri aşılamaz ve 11 inci maddede belirtilen diğer bütün
koşullara uyulur.
Bilgiye erişim ve
kamu iştiraki
MADDE 17 – (1) Yakma ve beraber
yakma tesislerine verilen lisans belgesi, lisans şartları ve daha sonra yapılan
güncelleştirmeler Bakanlık internet sayfasında kamu erişimine açılır.
ALTINCI BÖLÜM
Çeşitli ve Son
Hükümler
Yaptırımlar
MADDE 18 – (1) Bu Yönetmeliğe aykırı
davranan işletmeler hakkında 2872 sayılı Çevre Kanununun 15 inci, 20 nci ve 23
üncü maddeleri kapsamında idari yaptırım uygulanır.
Mevcut yakma ve
beraber yakma tesisleri
GEÇİCİ MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin
yayımı tarihinde işletilmekte olan mevcut yakma ve beraber yakma tesisleri,
geçerli olan mevcut lisans şartlarına göre faaliyetlerini sürdürürler.
Ancak; söz konusu tesisler bu Yönetmeliğin eklerinde parametre bazlı
verilen muafiyetler hariç olmak üzere en geç 31/12/2012 tarihine kadar Yönetmelikte
belirtilen diğer şartları sağlayacak şekilde gerekli tedbirleri alır.
Yürürlük
MADDE 19 – (1) Bu Yönetmelik
yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 20 – (1) Bu Yönetmelik
hükümlerini Çevre ve Orman Bakanı yürütür.
Yönetmeliğin eklerini görmek için tıklayınız